A fish called ... Ignaas

Op knack.be vandaag een stukje over aanspoelende lijken en onze ogenschijnlijke onverschilligheid hierover. Voor de online versie (en de niet altijd smaakvolle reacties), klik hier

Op donderdagnamiddag 28 mei organiseer ik een Rondetafelgesprek Autonomie, innovatie en kwetsbaarheid . Om de deelnemers in aantal te beperken, hebben we met uitnodigingen gewerkt, maar er volgt zeker nog een verslag via media of andere kanalen.  Inleiding Er gaat haast geen week voorbij zonder dat we iets vernemen over innovaties in de zorg: mHealth, Personal Informatics of Quantified Self, digitale en technologische media, noem maar op. Het is natuurlijk van belang om ons te buigen over alle mogelijkheden die innovaties met zich meebrengen, maar daarmee is niet alles gezegd. Evenveel vragen stellen zich naar de gevolgen van zorginnovaties voor onze omgang met gezondheid en de impact op de autonomie van de individuele persoon. Ook al wordt innovatie vaak ingezet als middel om onze gezondheid beter te managen, de vraag blijft of dat zo is en of dit ook de meest kwetsbaren in de samenleving ten goede komt. Zelfmonitoring en zelf-management kunnen de betrokkenheid en het en...

Op 19 mei mocht ik spreken op een Feestzitting van het Welzijnscongres n.a.v. het afscheid van Voorzitter Frank Cuyt. Het was me een waar genoegen. Hieronder de tekst die ik heb uitgesproken. En bij deze wens ik Frank Cuyt een bijzonder mooi pensioen ! Waar is die markt van welzijn en geluk? De woorden waarmee we spreken, zijn nooit neutraal. Ons taalgebruik is in voortdurende evolutie en toont aan hoe we naar de wereld kijken. Zo waren er in dit land eerst gastarbeiders, daarna migranten en vervolgens illegalen, moslims, fundamentalisten en zelfs kutmarokkanen. Dezelfde evolutie zien we in ons spreken over mensen die een uitkering ontvangen. We  noemen we profiteurs, luieriken, egoïsten, en bij uitbreiding en soms zelfs gewoon letterlijk, maar dan met nog meer cynisme: werklozen, bijstandtrekkers of zorggenieters. Dat die woorden bestaan, zegt veel over onze samenleving anno 2015. Die evolutie is er niet zomaar gekomen. Sinds Hans Achterhuis in 1979 zijn boek lancee...

This week, the COST action on Disaster Bioethics is holding a workshop on 'Moral theories and disaster' at Presov University (Slovakia). See link for more information. I will present my paper on ' Victims of disaster: can ethical debriefings be of help to understand their suffering?' The paper is partially based on an essay of French philosopher Paul Ricouer: 'La souffrance n'est pas la douleur' This is my abstract: Victims of disaster suffer, not only at the very moment of the disaster, but also years after the disaster has taken place, they are still in an emotional journey. While many moral perspectives focus on the moment of the disaster itself, a lot of work is to be done years after the disaster. How do people go through their suffering and how can we take care of them?  Research on human suffering after a major catastrophe, using an ethics of care perspective, is scarce. (Roxberg et al, 2001, Raholm, 2008) People suffering from disasters a...

Dutch:  Wat is dat nu met die BACBI verklaringen om 'met geen enkele universitaire instelling uit Israël' samen te werken? Natuurlijk onderteken ik dat niet: ik heb zeer goeie collega's uit Israel waarmee ik nog veel zal samenwerken en die werken nu eenmaal voor instellingen. Het is niet omdat ik verfoei hoe een staat werkt, dat ik niet langer met een universiteit kan samenwerken. En waarom alleen Israel en niet ook Saoudi-Arabië? English: People ask me to sign a statement that declares I would withhold from collaboration with colleagues from Israel. Of course I don't sign this: I will keep on collaborating with people from all over the world, including my good colleagues from Israel. It is not because I (would) criticize a state, I cannot cooperate with a university. And why only Israel and not only Saoudi-Arabia?

Met een grote snelheid komen vele (nieuwe) vraagstukken op ons af. Op vraag van de krant De Standaard heb ik een stukje hierover geschreven. Je kan het hieronder lezen: HET NIEUWE LEVEN EN HOE ONS EROP VOOR TE BEREIDEN Ook een speelterrein heeft grenzen IGNAAS DEVISCH Wie?  Hoofddocent medische filosofie en ethiek (UGent en Arteveldehogeschool), ­voorzitter De Maakbare Mens vzw. Wat?  Er zijn dringend ­plekken nodig waar we ten gronde kunnen nadenken over medische ­evoluties, niet alleen over wetten en procedures. We moeten de volgorde der dingen veranderen, vindt IGNAAS DEVISCH . In plaats van op ethisch vlak de (medische) evoluties achterna te hollen, zouden we er beter aan doen fundamenteel te debatteren over waar we naartoe willen op dat vlak. De NIP-test, stamceldonatie, genetisch testen en nu ook draagmoederschap: het regent de afgelopen jaren ethische debatten rond geboortekwesties. Veel heeft te maken met de onwaarschijnlijke snelheid waarmee we technologisc...