Posts

Showing posts from September, 2016

Interview van Gils en Gasten

Image
Op maandag 26 september was ik te gast bij Van Gils&Gasten. Het interview begint op minuut 36 van de uitzending. Klik hier voor de link om het te bekijken. Of in afzonderlijk fragment, klik hier . Oh ja, de uitzending draaide rond rust en evenwicht. En ik mocht wat tegengas geven...

Essay over Sitoshi Uematsu (De Standaard, 24 september 2016)

Image
Het absurde geweld valt niet te bewaken Door extreme of onverklaarbare daden te benoemen, proberen we de herhaling ervan tegen te houden. Dat is natuurlijk ijdele hoop, schrijft IGNAAS DEVISCH. IGNAAS DEVISCH Wie?  Doceert medische filosofie en ethiek aan de UGent. Wat?  We zullen altijd handen en middelen tekortkomen om ons in te dekken tegen alle risico’s waaraan een samenleving blootgesteld is. Op 26 juli 2016 beleefde Japan de ergste naoorlogse terreurdaad. Satoshi Uematsu, een 26jarige man, drong een zorghuis binnen, gijzelde enkele medewerkers en ging vervolgens de bewoners – mensen met een meervoudige handicap – met messen te lijf. Resultaat: 19 doden en 26 zwaargewonden. Daarna gaf hij zichzelf aan, met een brede grijns op het gezicht. Wereldwijd glipte het nieuwsfeit grotendeels tussen de mazen van de media. Onterecht, maar misschien wel veelzeggend. Want wat moeten we met zijn absurde daden, die niet alleen de meest kwetsbaren treffen, maar bovendien werden gepleegd

Column De Standaard 12 september 2016

IS ZIEK ZIJN EEN ZWAKTE? Wat een onvergeeflijke fout maakte Hillary Clinton toch, zo schrijven velen: ze heeft niet meteen gemeld dat ze een longontsteking had. En nu is ze dus onbetrouwbaar? Wat een heisa. Maar ja, wie president moet worden, moet blijkbaar alles publiek maken, ook medische gegevens. Natuurlijk beschikt een toekomstige president van de VS best over een goeie gezondheid. En neen, zij is niet meer van de jongste, maar Donald Trump is dat evenmin. Door niet meteen in te gaan op haar gezondheidssituatie bevestigt Clinton niet zozeer de gedachte dat ze onbetrouwbaar is. Integendeel, indien ze met haar verklaringen iets heeft aangetoond, dan wel haar gebrek aan vaardigheid om goed te liegen. Nochtans is dat een eigenschap die je als president erg nodig hebt. Je moet nu eenmaal vaak voor de buitenwereld zaken verzwijgen omdat je niet alles meteen openbaar kan maken en sommige dossiers zelfs nooit. Er is dus nog werk aan de winkel. Daarnaast heeft Clinton met de geheimdoe

Interview over ruwe zeden op sociale media

Op donderdag 8 september werd ik geïnterviewd in het programma Hautekiet (Radio 1) over twitter en grof taalgebruik. Om te herbeluisteren (vanaf min 10 begint het), klik hier .

Column in De Standaard (060916)

Politieke incorrectheid is al te gemakkelijk IGNAAS DEVISCH DOCEERT MEDISCHE FILOSOFIE EN ETHIEK AAN DE UGENT EN DE ARTEVELDEHOGESCHOOL. ZIJN COLUMN VERSCHIJNT TWEEWEKELIJKS OP DINSDAG. Geen stuk gaat voorbij zonder het verwijt van politieke correctheid. Maar wat betekent dat in godsnaam ‘politiek correct’ zijn? De herkomst van het begrip is complex. Het staat voor een bepaalde vorm van orthodoxie. Interessant is dat sommige stalinisten die de harde partijlijn volgden als politiek correcten werden omschreven. Vandaag is het politiek correct om politiek incorrect te zijn Later, zeg maar de laatste twee decennia van de vorige eeuw, is het steeds meer gebruikt door rechtse partijen om linkse rakkers te verwijten dat ze de realiteit verbloemen, met alle clichés van dien. Vandaag is de term aan inflatie onderhevig en hoe meer hij valt, hoe minder geloofwaardig het gebruik ervan. Zeggen dat niet alle moslims terroristen zijn? Politiek correct! Argumenteren dat niet elke hoofd

Opiniestuk in NRC Handelsblad (3 september 2016)

Wees blij dat je vakantie weer voorbij is Opinie  Nauwelijks terug en nu alweer verlangen naar vakantie? Bedenk dat verveling ondraaglijker is dan drukte, schrijft  Ignaas Devisch . We leven om te werken, niet andersom.   2 september 2016 De zomervakantie is voorbij. De dagelijkse routine van werken-eten-slapen is opnieuw begonnen. Het cliché wil dat we er weer helemaal tegenaan kunnen, uitgerust als we zijn. De batterijen zijn opgeladen. Maar waarom klagen zovelen dan dat ze na één dag werken alweer doodmoe zijn en dat de tijdsdruk parten speelt? Is het allemaal voor niets geweest, die dure vakantie waarnaar we zo hard hebben verlangd? Of is er meer aan de hand? De vraag die ertoe doet, is deze: waarom nemen we vakantie? Behalve dat het een soort burgerlijke plicht is om te pochen met exotische reisbestemmingen, is het doel toch vaak uitrusten, niets doen of iets anders doen. We nemen vakantie om onze tijd te vullen met zaken die we als zinvol beschouwen. Voor som