Zijn de barbaren terug? Vorige week gebruikte Samantha Power, de Amerikaanse ambassadeur bij de VN, ongebruikelijk harde woorden na de bombardementen in Aleppo: ‘Wat Rusland ondersteunt is barbarij, en is niet gericht tegen terrorisme’. En ook Boris Johnson, sinds kort buitenlandminister van het Verenigd Koninkrijk, liet zich niet onbetuigd en sprak over ‘absoluut barbaarse’ daden. Barbaars. De Grieken uit Athene gebruikten het woordje ‘ barbaros ’ om de niet-Grieken, de vreemdelingen aan te duiden, een woord dat ze uitvonden vanuit een klanknabootsing (onomatopee). ‘Bar bar’ klonk als een vloek in het Grieks, gebrabbel zeg maar. Anders dan de xenoi – tijdelijke bezoekers – en de metoiken – de migranten – werden de barbaren beschouwd als inferieure wezens in vergelijking met de Atheners zelf. Barbaars klinkt als niet-beschaafd of onderontwikkeld, denk maar aan cultuurbarbaar. Bovenal gebruiken we de term om hen aan te duiden die daden stellen die we niet met me...
