A fish called ... Ignaas

De striemende reacties op het 'incident'-Meuris leren ons alvast dit: het zijn tijden waarin we bijzonder hard zijn voor onze medemens. Nog voor de hamer van de rechter is gevallen, staan we klaar met de schandpaal. Verwachten we niet te veel van de wet, vraagt Ignaas Devisch. Valt het u ook op, onze aperte neiging om strenger te zijn dan de wet? We houden er een hard oordeel op na voor de medemens. En we veroordelen zeer snel iemand die iets 'zou hebben gedaan'. Mensen worden 'geschandpaald' nog voor een rechter zich erover uitspreekt; en via beelden die razendsnel circuleren op het net slaat het oordeel meestal onmiddellijk en collectief hard toe, met de morele verontwaardiging als glijmiddel. Stijn Meuris mocht het deze week ook ondervinden: nadat hij iemand had aangesproken op onbetamelijk gedrag in de trein, had een student journalistiek er niets beters op gevonden dit te melden aan enkele krantenredacties en de scène ook te filmen en te laten c...

De Januskop van het beleid over stamceldonatie ‘Geef anderen meer kansen dan ik heb gekregen.’ Dat was de laatste wens van de beste vriendin van Thomas Serrien. Tweeënhalfjaar geleden kreeg ze het verdict leukemie te horen, en net zoals Ed, die via zijn vriendin de laatste dagen in de actualiteit treedt ( https://www.facebook.com/rededwordstamceldonor ), vond ze geen donormatch. Sinds Thomas van zijn vriendin afscheid moest nemen twee jaar geleden, heeft hij zich ingezet om haar laatste wens te vervullen. Eerst probeerde hij om het tekort aan donoren op de politieke agenda te krijgen, met een voorstel om de mogelijkheid om stamceldonor te worden ook open te stellen voor homoseksuelen. Maar hij kreeg op het Ministerie van Volksgezondheid te horen dat het voor hen te veel werk was om niet gewoon dezelfde regels toe te passen als bij bloeddonoren. Jammer dat de bureaucratie het steeds haalt. Thomas wilde, zoals vele anderen, het verschil maken: met een stamcelactie. Samen met vrien...

Klik hier