Verkracht en toch je kind behouden? (column De Standaard, 090517)
Verkracht en toch je kind behouden? Het was een kort maar opmerkelijk bericht in de weekendkrant: een door verkrachting zwanger gemaakt meisje besluit haar kind te houden (DS 6 mei) . De jonge moeder is bovendien minderbegaafd. Ze woont nu thuis bij haar ouders die haar zullen bijstaan in de opvoeding. Tot daar het bericht. Ik heb het vele malen herlezen om haar dilemma in te schatten. Verkrachting is een verschrikkelijke daad. Als man is het onmogelijk om te weten wat verkrachting voor een vrouw betekent. En misschien is dat zelfs zo voor iedereen die niet verkracht is, vrouwen incluis. Met verkrachting wordt een plaats van genot en intimiteit omgezet in een blijvende herinnering aan bruut geweld en pijn. Met dergelijk leed – het leed van een ander – kun je meeleven, maar je bent nooit echt een ander. Hoogstens voel je mee. Dat gevoel kan zeer intens zijn, maar daarmee houdt het op. Hoe goedbedoeld ook, de slogan je suis … is onvermijdelijk een leugen. Ik k...