A fish called ... Ignaas

Herbeluister via deze link

In een interessant pleidooi voor de ‘beschavende kracht van de schijnheiligheid’ (DS 251014) wijst Philippe van Parijs ons er op dat politiek een voorstelling is, een ‘mise en scène’. Politiek leeft van het imago dat ze opbouwt door uitspraken te doen waarvan we weten dat het ‘opgezet spel’ is. Zolang politici zich laten drijven door de plicht om te doen alsof ze menen wat zeggen, komt het goed. Op de een of andere manier dwingen die uitspraken hen later om hun beleid er op af te stemmen. Schijn verplicht. Uiteraard zijn er nog andere kenmerken waaraan een goed functionerende democratie moet beantwoorden. Ik bespreek er twee. Volgens filosofen als Claude Lefort en Chantal Mouffe bestaat democratie vooral uit het opvoeren van het ‘geïnstitutionaliseerde conflict’. Een democratie voorziet ons van instituten die toelaten om op een beschaafde manier met elkaar ruzie te maken zodat we én het oneens kunnen zijn, én in een en dezelfde samenleving kunnen vertoeven. Daarom is het parlement p

Op 6 november ga ik in gesprek met collega Prof. Lieven Annemans, op de boekenbeurs. Voor alle informatie, zie: http://www.boekenbeurs.be/auteurspodium/de-prijs-van-gezondheid

Ongezonde keuzes zijn veel makkelijker dan gezonde, en dat is geen detail Ignaas Devisch is professor medische filosofie en ethiek aan de UGent en de Arteveldehogeschool Geachte heer Vandeweghe, Beste Hans, Je vragen in je stuk doen er toe (Ik geloof niet dat De Block de hele bevolking zal sensibiliseren om kilo’s in te leveren, dm.be  14/10). Maar je laat iets buiten beeld: de maatschappelijke plicht in het obesitas verhaal. Je concentreert je op het persoonlijke niveau en maakt daarbij associaties met andere voorbeelden: een milieuminister die zijn afval in de berm gooit, is niet geloofwaardig. Ik ben het met je eens wat dit laatste voorbeeld betreft, alleen is je vergelijking mank. Obesitas, zo heb ik eerder deze week betoogd in deze (online) krant, is veel meer dan een individueel mentaliteitsprobleem; het is een maatschappelijk probleem. Jouw schets gaat daar in mee, maar als het aankomt op ‘plicht’, dan verdwijnt die maatschappij plots helemaal uit beeld. Onterecht. 

Perceptie, als er één ding van belang is in politiek, is het perceptie. De vraag stellen naar het belang ervan is daarom een politiek relevante vraag. Maar hoe stellen we die en vanuit welk perspectief? Het debat is niet nieuw: moet een cultuurminister een cultureel imago hebben, een minister van sport gespot worden bij koers en voetbal, etc. Dat soort vragen spelen al lang, maar in de commentaar over het gewicht van onze nieuwe minister van volksgezondheid gaat het expliciet over iemands lichamelijkheid. Dat is verdraaid verregaand want tot nader order is dat een private kwestie.  Bon, gewicht dus, bij uitstek is het iets wat een bepaalde perceptie oproept en uit enquêtes ernaar blijkt telkens weer dat die vaak ronduit negatief is. Overgewicht is volgens veel mensen het gevolg van een individueel mentaliteitsprobleem en staat symbool voor luiheid, gebrek aan karakter, geen doorzettingsvermogen, en ook ongezond leven. Mensen met veel gewicht hebben de perceptie dus tegen en dat is j

Wanneer: Donderdagavond 9 oktober Waar: Amsterdam Abstract: Wie met een (chronische) ziekte te maken heeft, krijgt vaak te horen dat men het moet aanvaarden of er moet leren mee leven. Nochtans is ziek-zijn bijzonder een indringend gebeuren dat de zinvolheid van ons dagelijkse leven ernstig kan beïnvloeden. Vanuit een korte voorstelling hoe de Franse filosoof Jean-Luc Nancy in zijn boekje L’intrus ziekte beschrijft als een ‘indringer’, wil ik nagaan welke maatschappelijke plaats ziekte en gezondheid vandaag bekleden

Date: Thursday October, 9, 2014  @KULeuven. Conference on 'Justice and Priority Setting in Health Care' My abstract: In analogy with the way philosophers as Martin Heidegger and Jean-Luc Nancy describe human existence as co-existence, I want to explore a broad understanding of responsibility and call it ‘co-responsibility’. Since the discussion on whether responsibility for health is individual or social goes on for a few decades now, it might be interesting to reframe the starting point of this debate in healthcare out of this horizon of co-existence and co-responsibility. Since today’s health care discourse is deeply characterized by what I call ‘binary thinking’, thinking starting from concepts which seem to be their opposites: freedom versus paternalism, autonomy versus heteronomy, choice versus circumstances, individual responsibility versus social responsibility. See for further information

Domus Medica, Huisarts en Internet:  Huisarts en Internet, congres Domus Medica (M. Guislain, Gent) Titel van mijn bijdrage:  Dr. Knock, Dr. Google en de kus van Cassandra. Over de zekerheid van de toekomst en de onzekerheid van het verleden . Klik hier voor verdere informatie. Slides volgen later. Belgian Brain Council (IDD, Gent) Title of my lecture: Imagination ( with a comment on neuromodulation, illustrated with the controversy on Tinky Winky (the purple teletubby) See link fur further information. Slides follow later on.